Bigoreksja: do czego może prowadzić sportowa obsesja?

Zaczyna się niewinnie – codzienny trening, specjalnie opracowana dieta. Po pewnym czasie przeradza się to w obsesję. Chory nie widzi efektów swojej pracy (mimo że są one widoczne) i ciągle ćwiczy, by wypracować jeszcze większą muskulaturę. Trening staje się jego fascynacją, działa jak narkotyk. Liczy się tylko jedno: umięśniona sylwetka. I nie jest ważne, jaką cenę trzeba za to zapłacić. Nawet mordercze treningi, drakońska dieta czy kontuzje nie są w stanie zniechęcić do intensywnych ćwiczeń.

Objawy bigoreksji

Podkreślmy raz jeszcze – bigoreksja to choroba, która bezwzględnie wymaga terapii. Granica między umiarkowanymi ćwiczeniami służącymi pozbyciu się kilku kilogramów a obsesyjnymi ćwiczeniami w celu wyrzeźbienia sylwetki jest bardzo cienka. Bardzo łatwo ją przekroczyć.

Pierwsze symptomy bigoreksji to:

• bardzo rygorystyczne przestrzeganie diety,
• codzienne dokonywanie pomiarów ciała (waga, mierzenie obwodu mięśni),
• kontynuowanie ćwiczeń w czasie choroby, kontuzji lub złego samopoczucia,
• fałszywa ocena swojej sylwetki (nieustannie niezadowolenie),
• odsunięcie się od rodziny i przyjaciół,
• zaniedbywanie codziennych obowiązków na rzecz treningów.

Konsekwencje bigoreksji

Najczęściej obsesyjnie ćwiczącemu człowiekowi nie wystarczą same treningi. Szuka czegoś, co mogłoby poprawić jego wydajność i zwiększyć tolerancję na zmęczenie fizyczne. Sięga zatem po różnego rodzaju suplementy, odżywki, a nawet sterydy anaboliczne. Takie działanie często powoduje nieodwracalne zmiany w organizmie bigorektyka.

Efekty uboczne stosowania sterydów i morderczych treningów:

• zaburzenia erekcji – obniżenie libido, niepłodność, zwiększone ryzyko raka prostaty,
• zmiany skórne (trądzik),
• uszkodzenia serca (często podwyższone ciśnienie powoduje zmiany w układzie krążenia),
• łysienie,
• zmiany psychiczne – agresja, zmiany nastroju, łatwe wpadanie w gniew, rozdrażnienie,
• ginekomastia – przerost sutka u mężczyzn,
• uszkodzenia wątroby (ryzyko wystąpienia zespołu Peliosis Hepatis),
• uszkodzenia nerek.

Bigorektyk ponadto często stosuje nieprawidłową dietę. Je spore ilości białka, co na dłuższą metę może prowadzić do uszkodzenia układu pokarmowego. Jeśli zaś będzie ponadto ograniczał spożycie tłuszczów, to w jego organizmie zabraknąć może witamin z grupy A, D, E, K.

Jeśli zauważymy u osoby nam bliskiej symptomy wskazujące na wręcz obsesyjne przyglądanie się swojemu ciału i nieustanne rzeźbienie mięśni, nie warto czekać. Pierwsza rozmowa (ale i każda kolejna) może być bardzo trudna. Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń, chory nie będzie widział w swoim zachowaniu żadnego problemu. Podjęcie odpowiedniej terapii będzie jednak konieczne, by móc wyzwolić bigorektyka spod jarzma morderczych treningów.

Agnieszka Gotówka Dziennikarz Fitness

Polecane przez autora:

1. Nowa, szczuplejsza ty… z głową!
2. Jak uniknąć kontuzji w czasie biegania?
3. Biegi OCR. Czym są i na czym polega ich fenomen?

Zobacz wszystkie »