Jak leczyć skręconą kostkę? Kiedy usztywnić i zabandażować kostkę?

I stopień skręcenia kostki

Ogólnie przyjmuje się, że skręcenia kostki doświadcza bardzo duża część Polaków. Medycznie skręcenie stawu skokowego określa się jako poziom przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie skokowym, które prowadzi do uszkodzenia torebki stawowej lub więzadeł.

W odniesieniu do I stopnia, czyli lekkiego skręcenia stawu skokowego, odczuwalny jest minimalny ból, a ograniczenia w ruchu są również niewielkie. Na tym poziomie bez interwencji lekarskiej każdy jest w stanie sobie samodzielnie pomóc. Wystarczy przyłożyć zimny kompres, dużo odpoczywać, nie obciążać nogi i jeżeli jest taka możliwość - usztywnić kostkę opaską elastyczną lub bandażem. Możliwe, że na tym poziomie będzie widoczny niewielki krwiak i obrzęk. Warto zatem zadbać, by ograniczyć poruszanie się do niezbędnego minimum.

Jak usztywnić kostkę bandażem elastycznym? Bandażowanie należy rozpocząć od palców stopy, a zakończyć w okolicach połowy podudzia. Czynność wykonaj z wyczuciem — kostka ma być usztywniona bandażem, ale nie za mocno — nie może dojść do odcięcia krążenia w stopie.

Czy zabandażować skręconą kostkę na noc? Jeśli w nocy nie będziesz musiał się nigdzie poruszać, możesz zrezygnować z usztywnienia. Zabandażuj nogę kolejnego dnia o poranku.

II stopień skręcenia stawu skokowego

Na poziomie średnim skręcenia stawu skokowego niezbędna będzie już szczegółowa diagnoza specjalisty, czyli ortopedy. Ból odczuwalny przez pacjenta jest znacznie silniejszy niż w przypadku pierwszego poziomu. Ból ten nawet utrudnia, a nierzadko uniemożliwia chodzenie.

Obrzęk stawu jest znaczący. Może pojawić się też krwiak. Pacjent może odczuwać duży dyskomfort podczas próby poruszania się. Specjalista, dokonując dokładnej diagnozy, może zastosować terapię lekami oraz żelami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi. Kontuzjowaną stopę należy unieruchomić w stabilizatorze z usztywnieniami bocznymi. Na tym poziomie bywają sytuacje, w których konieczne jest też podanie leków przeciwzakrzepowych w postaci zastrzyków. Zlecona bywa też rehabilitacja.

Ciężki poziom skręcenia stawu skokowego

Przy najcięższym poziomie skręcenia stawu skokowego ból jest najsilniej odczuwalny podczas próby poruszania się, choć zazwyczaj na tym poziomie poruszanie jest możliwe jedynie z pomocą kul lub osób trzecich. Obrzęk i krwiak obejmują dużą część kostki. Dodatkowo również bardzo dokładnie jest odczuwalna niestabilność stawu.

Leczenie specjalistyczne obejmuje mocne unieruchomienie gipsowym opatrunkiem na maksimum 3 tygodnie, a po tym czasie konieczne jest ustabilizowanie stawu skokowego poprzez założenie stabilizatora.

Najczęściej w przypadku drugiego i trzeciego poziomu skręcenia dojść może do zerwania torebki stawowej, która wymaga interwencji operacyjnej. Zabieg dotyczy przede wszystkim wzmocnienia więzadeł poprzez duplikację torebki stawowej. Dokonuje się tego poprzez skrócenie więzadeł.

Zabieg wymaga dokładnego przygotowania. Stosowane jest znieczulenie podpajęczynówkowe, a przybliżony czas trwania zabiegu to półtorej godziny. Po operacji chory ma unieruchomioną nogę w gipsie na minimum 6 tygodni, a kolejne 1,5 miesiąca nosi stabilizator. W czasie pogipsowym konieczne jest wdrożenie intensywnej rehabilitacji.

Przewlekła niestabilność stawu skokowego

Skręcenie kostki to uraz, do którego może dojść w wielu sytuacjach życiowych. Jednakże zwiększone ryzyko częstego pojawienia się tej kontuzji występuje u osób z przewlekłą niestabilnością stawu skokowego. Występuje ona u osób, które doświadczyły już w swoim życiu pęknięcia torebki stawowej lub innych urazów typu naderwanie lub zerwanie więzadeł.

Skutecznym sposobem radzenia sobie z przewlekłą niestabilnością stawu skokowego jest bardzo dobrze i profesjonalnie przeprowadzona rehabilitacja. Dzięki niej mięśnie strzałkowe ulegają wzmocnieniu, co dobrze wpływa na ich odpowiednie wyćwiczenie, by w sytuacji zagrożenia, typu niestabilne podłoże, noga nie uległa zachwianiu, zwichnięciu czy też innym poważniejszym urazom.