Choroby, które mogą utrudniać odchudzanie. Znasz je?
EWA RYCERZ • dawno temuStajesz na wadze i z przejęciem spoglądasz na wyświetlacz. Oczekujesz, że po miesiącach diety, racjonalnego sposobu żywienia, aktywności fizycznej i wielu innych zabiegach, twoje kilogramy pójdą w dół. Ze zdziwieniem odnotowujesz jednak, że nic takiego się nie stało. Dokręcasz więc śrubę i stosujesz jeszcze bardziej radykalne diety. W efekcie słabniesz, ale waga nadal stoi w miejscu. Pytasz więc siebie: co jest nie tak? Za bezskuteczne próby odchudzania nie musi być wcale odpowiedzialna nieprawidłowa dieta czy źle dopasowana aktywność fizyczna. Równie dobrze może to wynikać z choroby lub zaburzeń. Sprawdź, które choroby utrudniają utratę wagi.
Nadczynność tarczycy
Choć waży jedynie ok. 30 g, jest jednym z najważniejszych gruczołów w organizmie człowieka. Umiejscowiona przy szyi tarczyca wyglądem przypomina motyla. Choć wydziela jedynie trzy hormony, wpływa na pracę innych narządów, a przez to posiada wiele funkcji. Jedną z nich jest regulowanie przemiany materii. Tarczyca odpowiada także za równowagę wapnia i fosforu oraz pośrednio wpływa na pracę serca.
Zaburzenia pracy tarczycy mogą mieć ogromny wpływ na odchudzanie. Szczególnie jej niedoczynność, która powoduje spowolnienie tempa przemiany materii. Pamiętaj, nadczynność tarczycy nie boli. Jeśli nie możesz schudnąć, a do tego masz silne wahania nastroju – zbadaj poziomy hormonów. Poproś lekarza o skierowanie na badania hormonów fT3, fT4 oraz TSH.
Zespół policystycznych jajników
Nieregularny okres, gromadzenie się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha i talii, nadmierne owłosienie, ból w okolicy jajników, nasilone objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego oraz intensywniejszy jego przebieg. To wszystko może świadczyć o kłopotach z jajnikami, a dokładniej o zespole policystycznych jajników.
To zaburzenie ginekologiczno-endokrynologiczne, spowodowane nadmierną produkcją hormonów męskich. W efekcie pojawiają się zaburzenia miesiączkowania. Kobieta cierpiąca na zespół policystycznych jajników często ma także problemy ze zrzuceniem kilogramów. Zdarza się, że zaczyna chorować na otyłość.
Zobacz także: OTYŁOŚĆ BRZUSZNA — co jeść, by szybciej zniknęła?
Insulinooporność
Stan, w którym trzustka wydziela zbyt duże ilości insuliny, nazywany insulinoopornością. Ta ma bezpośredni związek z nadprogramowymi kilogramami.
Insulina obniża poziom cukru we krwi, gdy proces wchłaniania pokarmu już się zakończy. Jej nadmiar skutkuje zaburzeniami metabolizmu, a te z kolei mają dalsze konsekwencje. Najpoważniejszymi są cukrzyca oraz otyłość. Insulinooporność sprzyja także odkładaniu się tkanki tłuszczowej w okolicy talii.
Zobacz także: Insulinooporność — co to?
Epilepsja
Choć to choroba o podłożu neurologicznym, może mieć wpływ na metabolizm. To za sprawą leków. Medykamenty stosowane w leczeniu epilepsji oraz niektóre leki psychotropowe mogą zwiększać apetyt i pośrednio przyczyniać się do otyłości.
Mowa tutaj o lekach, które mogą być stosowane także w przypadku choroby dwubiegunej, jako preparaty o działaniu stabilizującym nastrój, np. kwas walproinowy czy karbamazepina. Po kilku latach od rozpoczęcia terapii, mogą pojawić się dodatkowe kilogramy.
Zobacz także: Metabolizm — czym jest i co go spowalnia?
Zespół Cushinga
Za chorobę odpowiedzialny jest podwyższony poziom kortyzolu we krwi, guz kory nadnerczy lub zbyt długie przyjmowanie leków sterydowych.
Nadwaga lub otyłość, trądzik, osteoporoza, nietolerancja glukozy, a w przypadku kobiet – zaburzenia miesiączkowania – objawy zespołu Cushinga są różne. Cechą charakterystyczną jest także odkładanie się tkanki tłuszczowej w okolicy karku. Leczenie choroby polega na wycięciu guza nadnerczy.
Zobacz także: Glukoza — czego nie wiesz na jej temat?
Ten artykuł nie ma jeszcze komentarzy
Pokaż wszystkie komentarze